به نظرم به عنوان یه دختر نباید فحش بدم، نباید عکسمو در حالی که جلوی آینه ژست‌های احمقانه گرفتم پست کنم، نباید بذارم ظاهر و پوششم بهم ارزش بده، نباید خودمو غرق کنم تو فکر برند لوازم آرایش و دیزاین ناخنم، نباید تو فکر این باشم که پارتنرم یه آدم کله گنده و پولدار باشه یا به فکر این باشم خانوادم همه جوره از نظر مالی ساپورتم کنن..کلی نباید تو ذهنم دارم که در اصل دارن فطرتمو ازم میگیرن
اینایی که گفتم شاید انقدر افراط شده توشون که آدم حالش بهم میخوره وقتی ازشون حرف میزنه اما اونی که داره اینجوری زندگی میکنه یه لذت نسبیی میبره از زندگیش که من نمیبرم و مشکل اینجاست که تو هر دو حالت ناراضی ام از خودم
مامانم همیشه میگه از بچگیتم همینجوری بودی، حتی اگه بهترین چیزو داشتی بازم راضیت نمیکرد..من خودم انتخاب کردم یه سری نباید داشته باشم که همه ندارن، خودم انتخاب کردم همه جوره ساده باشم ولی ساده بودن راضیم نمیکنه، مثل بقیه بودنم راضیم نمیکنه. خب الان خود من کدومه؟ :)))